۱۱ سرمایه گذار بزرگ دنیا چه اشخاصی هستند؟

۱۱ سرمایه گذار بزرگ دنیا

سرمایه گذاران بزرگ همانند ستارگان راک دنیای مالی هستند. بزرگترین سرمایه گذاران ثروت و موفقیت را خودشان بدست آورده و در بسیاری از موارد دیگر، به میلیون ها نفر دیگر برای دستیابی به بازده های مشابه کمک کرده اند.

این سرمایه گذاران در استراتژی ها و فلسفه هایی که برای تجارت خود به کار گرفته اند، تفاوت های زیادی دارند. برخی از آنها روشهای جدید و خلاقانه ای برای تجزیه و تحلیل سرمایه گذاری های خود ارائه دادند، در حالی که برخی دیگر اوراق بهادار را تقریباً به طور غریزی انتخاب کردند. تنها ویژگی ای که در این افراد مشترک است، پشتکار آن ها در غارت بازار است.

Benjamin Graham

بن گراهام به عنوان یک مدیر سرمایه گذاری و یک مربی مالی بود. وی در میان آثار دیگرش، دو کتاب بی نظیر با موضوع سرمایه گذاری کلاسیک تألیف کرد. وی همچنین به عنوان پدر دو رشته اصول سرمایه گذاری، تجزیه-تحلیل امنیتی و ارزش سرمایه گذاری شناخته شده است.

اساس ارزش سرمایه گذاری گراهام این است که  ارزش هر سرمایه گذاری باید به میزان قابل توجهی بیشتر از دارایی سرمایه گذار برای پرداخت آن باشد. او به تحلیل های اساسی اعتقاد داشت و به دنبال شرکت هایی با ترازنامه قوی، یا شرکت هایی با بدهی اندک، حاشیه سود بالاتر از متوسط و گردش پول فراوان بود.

John Templeton

در مورد John Templeton، یکی از همتایان برتر قرن گذشته، گفته می شود که “وی در دوران رکود اقتصادی خرید هایی با ارزش اقتصادی پایین انجام داد و در حین رونق اینترنت فروش بالایی داشت و بیش از چند ارتباط خوب بین آنها برقرار کرد.” Templeton برخی از بزرگترین و موفق ترین صندوق های سرمایه گذاری بین المللی در جهان را ایجاد کرد. وی شرکت سرمایه گذاری Templeton را در سال ۱۹۹۲ به گروه Franklin فروخت. در سال ۱۹۹۹، مجله پول او را “احتمالاً بزرگترین سهامدار سهام جهانی قرن” نامید. Templeton به عنوان یک شهروند متعهد بریتانیایی که در باهاما زندگی می کرد، به دلیل دستاوردهای بسیار خود توسط ملکه الیزابت دوم به مقام شوالیه گی انتخاب شد.

Thomas Rowe Price Jr.

Thomas Rowe Price Jr. «پدر رشد سرمایه گذاری» به حساب می آید. او سالهای زندگی کاری خود را صرف مبارزه با افسردگی کرد و درسی که آموخت این بود که بیرون از سهام نماند بلکه در آن را در آغوش بگیرد. قیمت بازارهای مالی را به عنوان چرخه ای مشاهده می کرد. وی به عنوان “مخالف جمعیت”  سرمایه گذاری بلند مدت را در شرکت های خوب انجام داد، که در این زمان عملاً از این موارد چیزی نشنیده بود. فلسفه سرمایه گذاری وی این بود که سرمایه گذاران باید برای بلند مدت تمرکز بیشتری را برای انتخاب سهام انجام دهند. نظم و انضباط، فرآیند، ثبات و تحقیقات بنیادی پایه و اساس موفقیت سرمایه گذاری وی شد.

John Neff

Neff در سال ۱۹۶۴ به شرکت مدیریت Wellington پیوست و بیش از ۳۰ سال در این شرکت ماند و سه صندوق سرمایه گذاری خود را مدیریت کرد. تاکتیک سرمایه گذاری وی شامل سرمایه گذاری در صنایع عامه از طریق مسیرهای غیرمستقیم بود و وی به عنوان سرمایه گذار ارزشی در نظر گرفته می شد زیرا او روی شرکت هایی با نسبت P / E پایین و بازده سود سهام قوی تمرکز داشت. وی برای مدت ۳۱ سال صندوق سرمایه گذاری Windsor را اداره کرد (تا پایان سال ۱۹۹۵) و بازده ۱۳.۷٪، در مقابل ۱۰.۶٪ برای S&P 500 را در مدت زمان مشابه کسب کرد. این میزان بیش از ۵۵ برابر سرمایه گذاری اولیه وی در سال ۱۹۶۴ است.

Jesse Livermore

Jesse Livermore تحصیلات تکمیلی تجارت و تجارت سهام نداشت. او مردی خودساخته بود که از موفقیت ها و همچنین شکست هایش یاد می گرفت. این موفقیت ها و شکست ها بود که به ایده های تجارت سیمان کمک کرد که امروزه هنوز هم در بازار یافت می شود. Livermore در نوجوانی خود تجارت خود را آغاز کرد و تا سن پانزده سالگی، طبق گزارشات، او سودی بیش از ۱۰۰۰ دلار کسب کرده بود که در آن روزها پول زیادی بود. در طی چند سال آینده، او از راه شرط بندی در برابر به اصطلاح “مغازه های سطل”، که معاملات قانونی انجام نمی دادند پول کسب کرد – مشتری خانه خویش را در برابر حرکات قیمت سهام شرط بندی می کرد.

Peter Lynch

Peter Lynch، از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۹۰ صندوق Fidelity Magellan را مدیریت کرد و در طی آن، دارایی این صندوق از ۲۰ میلیون دلار به ۱۴ میلیارد دلار افزایش یافت. مهمتر از همه، طبق گزارش ها، Lynch در ۱۱ سال از این ۱۳ سال، معیار شاخص S&P 500 را شکست داد و به میانگین سالانه ۲۹٪ رسید.

Peter Lynch که غالباً به عنوان “آفتاب پرست” توصیف می شود، با هر سبک سرمایه گذاری که در آن زمان کار می کرد، سازگار بود. اما وقتی نوبت به انتخاب سهام خاص می رسید، Peter Lynch به آنچه می دانست و یا می توانست به راحتی درک کند، پایبند بود.

George Soros

George Soros استاد تفسیر روندهای گسترده اقتصادی به اهرم های قوی اقتصادی و اوراق بهادار بود. به عنوان یک سرمایه گذار، Soros یک سوداگر کوتاه مدت بود و شرط بندی های بزرگی را در مسیر بازارهای مالی انجام می داد. در سال ۱۹۷۳، George Soros شرکت صندوق های تامینی مدیریت صندوق Soros را تأسیس کرد، که سرانجام به صندوق معروف و مورد احترام Quantum تبدیل شد. تقریباً به مدت دو دهه، او این صندوق پرخاشگرانه و موفق را اداره می کرد، بنا بر گزارش ها، بازدهی بیش از ۳۰٪ در سال و در دو نوبت بازده سالانه بیش از ۱۰۰٪ را نشان می داد.

Warren Buffett

Warren Buffett که به عنوان “اوراکل اوماها” شناخته شده، به عنوان یکی از موفق ترین سرمایه گذاران تاریخ تلقی می شود.

او با رعایت اصول تعیین شده توسط Benjamin Graham، ثروت چند میلیارد دلاری را عمدتاً از طریق خرید سهام و شرکت ها از طریق Berkshire Hathaway جمع کرده است. کسانی که در سال ۱۹۶۵ در Berkshire Hathaway مبلغ ۱۰۰۰۰ دلار سرمایه گذاری کردند، امروز بالای ۵۰ میلیون دلار سرمایه دارند.

سبکی از نظم و انضباط، صبر و ارزش و روش سرمایه گذاری Buffett بطور مداوم در دهه ها از بازار فراتر رفته است.

John (Jack) Bogle

Bogle در سال ۱۹۷۴ شرکت صندوق های دوجانبه گروه Vanguard را تأسیس کرد و آن را به یکی از بزرگترین و معتبرترین صندوق حامی دنیا مبدل کرد. Bogle صندوق دوجانبه بدون مسئولیت را پیشگام کرد و با سرمایه گذاری در شاخص کم هزینه برای میلیون ها سرمایه گذار سرمایه گذاری کرد. او اولین شاخص صندوق، Vanguard 500، را در سال ۱۹۷۶ ایجاد و معرفی کرد. فلسفه سرمایه گذاری  Jack Bogle از سرمایه گذاری در صندوق های متقابل با شاخص گسترده استفاده می کند که بازده بازار را به عنوان مسئولیت، هزینه کم، گردش مالی کم  و منفعل توصیف شده را اداره می کند.

Carl Icahn

Carl Icahn یک سرمایه گذار فعال و سرسخت است که از موقعیت های مالکیت در شرکت های سهامی عام استفاده می کند تا تغییرات را برای افزایش ارزش سهام خود ایجاد کند. Icahn در اواخر دهه ۱۹۷۰ فعالیت های شرکتی خود را با جدیت شروع کرد و با تصرف خصمانه TWA در سال ۱۹۸۵ به لیگ های بزرگ ضربه زد. Icahn بهIcahn Lift مشهور است. این جدول مقدماتی وال استریت است که افزایش قیمت صعودی سهام شرکت را توصیف می کند که معمولاً هنگامی اتفاق می افتد که Carl Icahn شروع به خرید سهام شرکتی می کند که به عقیده وی ضعیف اداره می شود.

William H. Gross

Bill Gross که “پادشاه اوراق قرضه” شناخته می شود، مدیر پیشرو صندوق اوراق بهادار در جهان است.  بنیانگذار و مدیر عامل گروه وام های اوراق بهادار PIMCO است، وی و تیمش بیش از ۶۰۰ میلیارد دلار دارایی با درآمد ثابت تحت مدیریت دارند.

در سال ۱۹۹۶، Gross اولین مدیر نمونه ای بود که به دلیل مشارکت خود در پیشرفت اوراق بهادار و تجزیه و تحلیل نمونه کارها، وارد سالن شهرت انجمن تحلیلگران درآمد ثابت شد.

خط پایان

همانطور که هر سرمایه گذار باتجربه می داند جعل مسیر خود و تولید بازده های طولانی مدت  و غارت بازار کار ساده ای نیست. به این ترتیب، به راحتی می توان دریافت که این سرمایه گذاران در تاریخ مالی، مکانی را برای خودشان حک کرده اند.