سرمایه گذاری های کوتاه مدت

سرمایه گذاری کوتاه مدت چیست؟

سرمایه گذاری های کوتاه مدت که با نام اوراق بهادار قابل فروش و یا سرمایه گذاری های موقت نیز شناخته می شوند، نوعی سرمایه گذاری هستند که تبدیل آنها به وجه نقد آسان بوده و این تبدیل معمولا در کمتر از 5 سال انجام بگیرد. اغلب سرمایه گذاری های کوتاه مدت بعد از تنها 3 تا 12 ماه به فروش رسیده و یا به وجه نقد تبدیل می شوند، چند نمونه از سرمایه گذاری های کوتاه مدت گواهی های سپرده (CDs)، حساب های بازار پول، حساب های پس انداز پربازده، اوراق قرضه دولتی و اوراق خزانه می باشند. این سرمایه گذاری ها معمولا دارایی ها و حاملین سرمایه با کیفیت بالا و نقدینگی بالا هستند.

سرمایه گذاری های کوتاه مدت همچنین ممکن است اختصاصا به دارایی های مالی متعلق به یک شرکت که با هم مشابه بوده اما چندین پیش نیاز بیشتر دارند، اطلاق شود. آنها در یک حساب جداگانه ثبت و در قسمت دارایی های فعلی ترازنامه مالی شرکت دسته بندی می شوند و سرمایه هایی هستند که انتظار می رود در کمتر از یک سال به وجه نقد تبدیل شوند.

سرمایه گذاری کوتاه مدت چگونه کار می کند؟

هدف سرمایه گذاری کوتاه مدت، هم برای شرکت ها و هم اشخاص حقیقی و سازمانی، حفظ سرمایه و در عین حال تولید سود همانند صندوق شاخص اسناد خزانه و یا سایر معیارهای مشابه است.

شرکت هایی با وضعیت نقدینگی قوی، یک حساب سرمایه گذاری کوتاه مدت در ترازنامه مالی خود خواهند داشت که به دنبال آن می توانند وجه نقد اضافی خود را در سهام، اوراق قرضه و معادل های نقدی سرمایه گذاری کرده و سود بیشتری نسبت به یک حساب پس انداز عادی بدست آورند.

برای اینکه یک شرکت سرمایه ای را به عنوان کوتاه مدت طبقه بندی کند، دو شرط اولیه لازم است. اولا آنکه این سرمایه بای نقد شونده باشد، مانند یک سهام لیست شده در یک بازار ارز عمده و یا اوراق قرضه خزانه داری آمریکا. ثانیا مدیریت شرکت باید در یک مدت نسبتا کوتاه مثلا 12 ماه، قصد فروش این سرمایه را داشته باشد. اوراق بهادار بدهی قابل فروش یا همان “برگه کوتاه مدت” که در کمتر از یک سال به بلوغ برسد (مانند اسناد خزانه دولتی آمریکا و اسناد بهادار قابل انتقال)، نیز به عنوان سرمایه های کوتاه مدت شناخته می شوند.

اوراق بهادار سهام قابل فروش شامل سرمایه گذاری در سهام عادی و سهام ممتاز هستند. اوراق بهادار بدهی قابل فروش می تواند شامل اوراق قرضه شرکتی، یعنی اوراق قرضه ای که توسط یک شرکت دیگر ارائه شده است، باشد اما آنها نیز باید تاریخ بلوغ کوتاهی داشته و به صورت فعال در معامله باشند تا نقدشونده به حساب بیایند.

مثال هایی از سرمایه گذاری کوتاه مدت

چند نمونه از سرمایه گذاری های کوتاه مدت و استراتژی های مورد استفاده توسط شرکت ها و سرمایه گذاران حقیقی عبارتند از:

• گواهی های سپرده (CDs): این سپرده ها توسط بانک ها ارائه شده و عموما سود پرداختی بیشتری دارند زیرا بانک وجه مورد نظر را برای مدت زمان مشخصی قفل خواهد کرد. آنها تا مبلغ 250000$ توسط FDIC بیمه هستند.
• حسابهای بازار پول: سود بازگشتی این حسابهای بیمه شده توسط FDIC، بیشتر از حسابهای پس انداز بوده اما نیازمند یک سرمایه اولیه می باشد. به خاطر داشته باشید که حسابهای بازار پول با حسابهای وجوه مشترک بازار پول که توسط FDIC بیمه نیستند، متفاوتند.
• اوراق مربوط به خزانه: انواع مختلفی از این اوراق قرضه دولتی مانند note ها، bill ها، note هایی با نرخ شناور و اوراق بهادار خزانه ای مصون نسبت به تورم (TIPS) وجود دارد.
• وجوه اوراق قرضه: این وجوه که توسط مدیران حرفه ای دارایی و یا شرکت های سرمایه گذاری ارائه می شوند برای بازه های زمانی کوتاه مناسب بوده و سود بازگشتی بالاتری نسبت به میانگین به همراه خواهند داشت اما باید به هزینه های آنها توجه داشته باشید.
• اوراق قرضه شهرداری: این اوراق که توسط سازمان های دولتی محلی، ایالتی و یا غیر فدرال ارائه می شوند می توانند سود بالاتر و مزایای مالیاتی به همراه داشته باشند زیرا اغلب معاف از مالیات های درآمدی هستند.
• اعطای وام به همتا: وجه نقد اضافی می تواند توسط یکی از این بسترهای وام دهی که وام گیرندگان را به وام دهندگان متصل می کند، به جریان بیفتد.
• Roth IRA ها: این حاملین سرمایه می توانند برای اشخاص حقیقی انعطاف پذیری و گزینه های مختلفی برای سرمایه گذاری ارائه کنند. مشارکت ها در Roth IRA ها (برخلاف سودها) در هر زمان و بدون جریمه و اعمال مالیات قابل برداشت هستند.

اگر وجه نقد اضافی در اختیار دارید، ممکن است استفاده از آن برای پرداخت بدهی ها با سود بالاتر به مراتب بهتر از سرمایه گذاری کردن آن در یک سرمایه گذاری کوتاه مدت کم ریسک و کم سود باشد.

مثالهای سرمایه گذاری کوتاه مدت در زندگی واقعی

شرکت مایکروسافت در بیانیه سه ماهانه خود در 31 مارس 2018، از نگه داری 135 میلیارد دلار سرمایه گذاری کوتاه مدت در ترازنامه مالی خود خبر داد که بزرگترین عضو تشکیل دهنده آن، دولت آمریکا و اوراق بهادار نمایندگی ها با مبلغ 108 میلیارد دلار بوده است. به دنبال آن اوراق قرضه شرکتی با ارزش 6.1 میلیارد دلار، اوراق قرضه دولت های خارجی با ارزش 4.7 میلیارد دلار، رهن و یا اوراق بهادار تحت حمایت دارایی به ارزش 3.8 میلیارد دلار، گواهی های سپرده (CD) با ارزش 2 میلیارد دلار و اوراق بهادار شهرداری با ارزش 269 میلیون دلار بوده اند.

شرکت اپل نیز تا تاریخ 31 مارس 2018، سرمایه های کوتاه مدتی با مبلغ 254 میلیارد دلار که به عنوان اوراق بهادار قابل فروش دسته بندی شده بودند را نگه داری کرده است. دو سرمایه گذاری بزرگ آن، اوراق بهادار شرکتی با ارزش 138 میلیارد دلار و اوراق بهادار نمایندگی ها و خزانه آمریکا با ارزش 62.3 میلیارد دلار بوده است. سرمایه گذاری این شرکت در اسناد تجاری ارزشی معادل 17.4 میلیارد دلار و در صندوق های مشترک برابر 800 میلیون دلار بوده است. اپل همچنین اوراق بهادار دولتی غیر آمریکایی با ارزش 8.2 میلیارد دلار و گواهی یا زمان سپرده با ارزش 7.3 میلیارد دلار داشته است. رهن و یا اوراق بهادار تحت حمایت دارایی نیز معادل 20 میلیارد دلار و اوراق بهادار شهرداری برابر 973 میلیون دلار بعنوان سرمایه گذاری های کوتاه مدت این شرکت محاسبه شده اند.